WYPRAWKA DLA KOTA, czyli co warto kupić przed przybyciem Mruczka?

Administracja serwisu 2023-11-112023-11-11 0 Comments

WYPRAWKA DLA KOTA

Jeśli w Twoim domu w najbliższym czasie ma zjawić się nowy członek rodziny, należy odpowiednio przygotować się na jego przybycie. Niezależnie od tego czy będzie to trzymiesięczne kocię czy dorosły już kot, lista podstawowych akcesoriów jest taka sama. Zanim jednak zaczniesz kompletować wyprawkę, warto przeczytać również o potrzebach mruczka, by robiąc zakupy dokonać właściwych wyborów. Pomoże Ci w tym znajomość zasad przedstawionych poniżej, zgodnie z jakimi koty wyznaczają swoją przestrzeń życiową.

Każdy kot pojawiając się w nowym miejscu, samodzielnie ustala wielkość swojego terytorium. To jak duże ono jest, zależy od przestrzeni jaką dysponuje jego właściciel – na wsi terytorium kota może zajmować nawet kilkanaście hektarów, podczas gdy, terytorium kota mieszkającego w mieszkaniu może się zamykać w kilkudziesięciu metrach. Jednak nawet mała powierzchnia może być dla kota niezwykle atrakcyjna pod warunkiem, że zostanie odpowiednio zorganizowana. Przy planowaniu kociej przestrzeni należy sobie zdawać sprawę z tego, że każdy osobnik dzieli swoje terytorium na cztery strefy: strefę karmienia, odpoczynku, zabawy i sanitarną. Jak zatem wyposażyć każdą z tych stref, by kociak czuł się szczęśliwy? O tym poniżej.

Niezbędne wyposażenie dla kota

1. KARMA DLA KOTA

Eksperci od żywienia zwierząt są zgodni co do tego, że najlepszą metodą żywienia jest dieta BARF. BARF to skrót od Biologically Appropriate Raw Food, co oznacza odpowiednie biologiczne surowe jedzenie. Dieta ta, jak wskazuje nazwa, opiera się na surowym mięsie, a więc jest najbardziej zbliżona do tego, co kot jadłby, pozostając w naturalnym środowisku życia. Przy diecie BARF bardzo ważne jest suplementowanie, ponieważ samo mięso nie zawiera wszystkich potrzebnych składników, a zdrowa dieta musi być zbilansowana. W sklepach zoologicznych można kupić już gotowe mieszanki uzupełniające. Najlepiej, kiedy dieta BARF jest ustalona przez doświadczonego weterynarza indywidualnie, zgodnie z potrzebami danego osobnika. Chcąc wprowadzić tę dietę u pupila, należy zacząć już od momentu jego pojawienia się w domu, ponieważ kot przyzwyczajony pierwotnie do karmy suchej ma duży problem z przestawieniem się na dietę BARF.

Jeśli nie BARF, podstawą kociej diety powinna być karma mokra dobrej jakości, a to oznacza, że powinna charakteryzować się wysoką zawartością mięsa, oscylującą około 80%. Karma dobrej jakości to taka, która spełnia jeszcze jedno kryterium, a mianowicie nie zawiera w swoim składzie zbóż. Podawanie kotu pokarmu, który zawiera zboża, grozi w przyszłości otyłością, a to z kolei zwiększa ryzyko wystąpienia wielu chorób o ciężkim przebiegu, a często jest również przyczyną alergii pokarmowych.

Te same kryteria, a więc wysoką zawartość mięsa i brak zbóż w składzie powinna spełniać również karma sucha. Ten rodzaj pożywienia nie może być jednak podstawą kociej diety, a jedynie dodatkiem. Najzdrowiej dla kota jest jednak w ogóle z niej zrezygnować, ponieważ w dłuższej perspektywie działa szkodliwie na układ trawienny, głównie nerki. Decydując się jednak na jej obecność w kociej diecie, należy pamiętać, by podawać ją w niewielkich ilościach, ponieważ ma ona niewielką wilgotność, a dla kota głównym źródłem wody jest właśnie pokarm.

Wybierając karmę dla kota należy rozróżnić karmę bytową od uzupełniającej. Bytowa zawiera w swoim składzie wszystkie składniki odżywcze, jakie są potrzebne kotu do prawidłowego rozwoju i funkcjonowania, natomiast uzupełniająca może być podawana wyłącznie w celu urozmaicenia diety, nie może być jej podstawą, ponieważ nie zawiera wszystkich niezbędnych składników.

Oprócz gotowych karm w diecie powinno znaleźć się surowe, przemrożone wcześniej mięso lub mięso gotowane bez przypraw. Dozwolone są również ryby gotowane lub parzone. Jako przysmak można podawać tuńczyka z puszki, gotowane jajko w całości, lub surowe żółtko, przy czym surowe białko jest absolutnie niedozwolone w kociej diecie. Podobnie zakazanym składnikiem jest mleko, ponieważ koci organizm go nie toleruje, nie jest zdolny do jego trawienia, a jego spożycie powoduje poważne problemy trawienne. Może prowadzić do ostrej biegunki, a co za tym idzie niebezpiecznego dla życia odwodnienia. Również niewskazane jest podawanie wieprzowiny, a wątróbka jest dozwolona tylko w niewielkiej ilości i niezbyt często.

Przy wyborze karmy dla malucha należy wybierać tą przeznaczoną dla juniorów. Jest ona stworzona zgodnie z potrzebami najmłodszych, ponieważ kocięta potrzebują innych substancji odżywczych i w innych proporcjach niż dorosłe koty. Karma dla kociąt jest bardziej kaloryczna, bogatsza w tłuszcze i białka, a ponadto zawiera odpowiednio dobrane witaminy i minerały, wspierające prawidłowy rozwój, jak również probiotyki i prebiotyki osłaniające układ pokarmowy.

Wprowadzając nową karmę, inną niż ta, którą podawał hodowca, należy robić to stopniowo, czyli do poprzedniej karmy dodawać nową i sukcesywnie w ciągu kolejnych dni zwiększać ilość karmy docelowej, ograniczając tą poprzednią. Należy tak postępować aż do momentu, w którym poprzednia karma w całości zostanie zastąpiona przez nową. W ten sposób kociak nie będzie narażony na zbyt gwałtowną zmianę, a co za tym idzie na problemy trawienne.

2. MISKI DLA KOTA

Kociak w swojej wyprawce potrzebuje dwie miseczki – jedną na pokarm, a drugą na wodę. Na pokarm najlepiej sprawdzi się miseczka wielkości 0,2 do 0,3l i nieco większą na wodę o pojemności od 0,3 do 0,4l. Takie miseczki w zupełności wystarczą również wtedy, gdy kociak urośnie, ponieważ koty spożywają stosunkowo niewielkie porcje jedzenia. Najlepiej sprawdzą się miseczki ceramiczne lub metalowe. Są łatwe w utrzymaniu czystości i trwałe. Na wodę lepiej sprawdzą się miski ceramiczne, ponieważ nie zmieniają smaku wody. Z tego samego powodu niektóre koty nie chcą pić wody z misek metalowych, ponieważ zwyczajnie im nie smakuje. Wszystko zależy jednak od indywidualnych preferencji futrzaka.

Niektóre koty mają w zwyczaju wyjmować jedzenie z miski i jeść je bezpośrednio z podłogi. Przewidując taką możliwość, warto zakupić podkładkę pod miski, dzięki czemu łatwo będzie utrzymać strefę jedzenia w czystości.

Miski powinny znajdować się w strefie karmienia. Ta z kolei nie może nakładać się ze strefą sanitarną. Zatem miski pod żadnym pozorem nie mogą stać przy kuwecie. Nie powinny również znajdować się w jadalni. To mogłoby przyzwyczaić kota do wspólnych posiłków z domownikami, a to z kolei skutkować próbami „żebrania”. Jak wiadomo, ludzkie jedzenie nie jest dozwolone dla kota, ponieważ powoduje zaburzenia trawienne i często prowadzi do nadwagi.

3. KUWETA DLA KOTA

Jest niezbędnym wyposażeniem kociej wyprawki, niezależnie od tego, czy kot będzie wychodzący, czy nie. Są dwa rodzaje kocich toalet – otwarte i kryte. Kuweta otwarta to dość głęboki pojemnik, który wypełnia się żwirkiem. Jest stosunkowo tania, ale ma pewne wady. Często, na skutek jej użytkowania przez kota, żwirek zostaje rozsypany poza jej krawędzie, a poza tym nie ma możliwości eliminacji nieprzyjemnych zapachów. Rozwiązaniem w takiej sytuacji jest kuweta zamknięta, a więc pojemnik ze ściankami i dachem oraz ruchomymi drzwiczkami. Są również wersje bez drzwiczek. Kuwety zamknięte często wyposażone są w wymienny wkład węglowy na daszku, który dodatkowo zapobiega wydostawaniu się nieprzyjemnych zapachów z jej wnętrza.

Wyboru pomiędzy kuwetą otwartą i krytą należy dokonywać z uwzględnieniem ilością miejsca, jaką się dysponuje oraz od indywidualnych preferencji kota. Są bowiem zwierzaki, które niechętnie korzystają z kuwet zamkniętych. Wtedy pomocne może okazać się zdjęcie ruchomych drzwiczek lub nawet całej górnej części kuwety, do momentu aż zwierzak przyzwyczai się do nowej toalety. Po pewnym czasie można spróbować zamontować ścianki z daszkiem, jeszcze bez drzwiczek i obserwować czy kot korzysta z kuwety. Jeśli wszystko przebiega pomyślnie, można z powrotem zamontować drzwiczki. Są jednak koty, które w zamkniętej kuwecie czują się niepewnie, chociażby ze względu na panujący w niej mrok i wtedy jedynym wyjściem jest zakup kuwety otwartej. Ten rodzaj kuwet również dobrze sprawdza się, gdy właściciel nie dysponuje wystarczającą ilością miejsca na wersję zabudowaną.

Zgodnie z wcześniej przedstawionym podziałem kociego terytorium, kuweta musi znajdować się w strefie sanitarnej. Najlepiej sprawdza się umieszczenie kuwety w łazience lub wnęce w rzadziej uczęszczanym przez domowników pokoju. Należy zwrócić uwagę, by miejsce, w którym stoi kuweta było ustronne i w miarę ciche. Należy również zapewnić stały dostęp do kuwety, by uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek. Niedopuszczalne jest stawianie kuwety w pobliżu misek z pożywieniem, ponieważ strefa sanitarna i jedzenia muszą pozostawać odizolowane od siebie.

4. ŻWIREK DLA KOTA

Jest to nieodłączny element wypełnienia każdej kuwety. Decydując się na żwirek, można wybierać spośród trzech rodzajów – silikonowy, drewniany lub bentonitowy.

Żwirek bentonitowy jest najczęściej wybieranym przez właścicieli kotów. Jest produktem pochodzenia skalnego, bardzo dobrze absorbuje wilgoć i zapachy. Występuje w wariancie drobniejszym i grubszym. Ten drobny lepiej się zbryla, ale też łatwiej roznosi się po domu. Żwirek bentonitowy często występuje w wersji perfumowanej, np. o zapachu lawendy, co jest dodatkowym atutem, ponieważ w łatwy sposób neutralizuje nieprzyjemne zapachy. Jeśli żwirek ma być przeznaczony dla kociątka, należy zwrócić uwagę czy nie jest przez nie zjadany. Spożycie granulek bentonitowych w połączeniu z wodą może spowodować zatkanie jelita. Dlatego rozsądniej jest na początek wybrać żwirek drewniany. Najczęściej występuje w postaci granulek, które również łatwo się zbrylają i w ten sposób usprawniają sprzątanie kuwety. Dodatkowym atutem jest możliwość spłukiwania go w toalecie. Żwirek drewniany jest biodegradowalny, a jego stosowanie ekologiczne.

Trzecim rodzajem jest żwirek silikonowy. Od poprzednich różni się tym, że nie ma właściwości zbrylających. Wykonany z krzemionki, w postaci kuleczek lub kryształków pochłania wilgoć do środka. Nadaje się do użytku przez okres około jednego miesiąca, a po tym czasie całą zawartość kuwety należy wymienić. Jego wadą jest nieestetyczna zmiana koloru na skutek użytkowania. Zdarza się jednak, że przez niektóre koty nie jest akceptowany.

5. LEGOWISKO

Koty same wybierają sobie miejsca, w których najchętniej śpią. W roli legowiska dobrze sprawdzi się poduszka czy kocyk położony w często wybieranej przez zwierzaka lokalizacji. Dużym powodzeniem cieszą się również legowiska zabudowane. Takie budki zapewniają kotu poczucie bezpieczeństwa.

Legowisko powinno zostać umieszczone w strefie odpoczynku. Na drzemki koty wybierają miejsca ciepłe i spokojne. Najczęściej jest to parapet nasłonecznionego okna, grzejniki, kominki, dlatego wybierając miejsce na legowisko, trzeba zadbać o to, by było zlokalizowane blisko źródła ciepła. Miejsce powinno być w miarę ciche i spokojne, ale nieodizolowane od właściciela. Warto również wybrać miejsce usytuowane ponad poziomem podłogi, ponieważ koty z natury uwielbiają znajdować się wysoko. Czują się wtedy bezpiecznie i komfortowo. Legowisko służy kotu nie tylko do spania, ale również do wylegiwania się. Jeśli jest umieszczone wyżej, kot zyskuje doskonałe warunki do obserwacji otoczenia, a jest to jedno z jego ulubionych zajęć w ciągu dnia. Nie bez powodu, futrzaki uwielbiają spędzać godziny na parapecie okna, obserwując to, co dzieje się na zewnątrz.

6. ZABAWKI DLA KOTA

Każde dziecko uwielbia się bawić i chce mieć całe mnóstwo zabawek. Podobnie jest z kocim dzieckiem, które sporą część dnia przeznacza na zabawy. Nawet dorosły kot potrzebuje zabawy ze swoim właścicielem, by ćwiczyć swoje umiejętności i zaspokoić instynkt łowczy. Z tego też względu w kocim terytorium najwięcej przestrzeni zajmuje strefa zabawy. Powinna być dość obszerna, ponieważ koty uwielbiają gonitwy i wspinaczki. Ta strefa powinna być dobrze przemyślana, by zagwarantować kotu mnóstwo atrakcji. Oprócz zabawek należy kotu zapewnić miejsca do chowania się, różnego rodzaju kryjówki i zakamarki, jak również możliwość wspinania się.

Świetnym pomysłem jest zbudowanie ścianki wspinaczkowej. Jeżeli tylko w domu jest odpowiednio dużo miejsca do tego celu, warto przeznaczyć jedną ścianę w pokoju kocich zabaw na zbudowanie właśnie takiej atrakcji. Można wykorzystać do tego nawet najzwyklejsze półeczki o różnych długościach, zamontowane na różnej wysokości. Można też urozmaicić taką ściankę poustawianymi drapakami. Dodatkowym atutem będzie zamontowanie kryjówek. Oczywiście należy zwrócić uwagę podczas montażu, by wszystkie elementy były prawidłowo przykręcone do ściany, tak by nie zagrażały kociakowi, na wypadek oderwania się.

W kociej wyprawce powinny znaleźć się zabawki różnego rodzaju. Jedną z najbardziej popularnych jest wędka. Do jej końca zwykle na elastycznej gumce przymocowane są piórka, mające imitować ptaka. Zabawa z wędką jest niezwykle dynamiczna, dzięki czemu kociak może wykorzystać duże pokłady energii a przy okazji udoskonalać swoje łowcze umiejętności. Do tego jest jednak kotu potrzebny właściciel, który tą wędką manewruje. Do samodzielnych zabaw dobrze sprawdzają się myszki. Są ulubioną kocią zabawką szczególnie wtedy, gdy posiadają szeleszczące elementy lub kiedy wewnątrz umieszczone są grzechoczące kulki. Zabawa w łowy, szczególnie ta zakończona sukcesem, jest dla kociaka niezwykle satysfakcjonująca, a zdobycz przynoszona właścicielowi i kładziona u jego stóp jest najlepszym dowodem kociej miłości. Wszystkie koty – duże i małe – wręcz szaleją za kocimiętka, dlatego każda zabawka z jej zawartością będzie dla zwierzaka niezwykle atrakcyjna i zajmie go na dłuższą chwilę. Doskonale do kocich zabaw nadają się piłki. Kocię godzinami może się za nimi uganiać, szczególnie jeśli w środku mają małe, grzechoczące kuleczki.

Strefę kocich zabaw warto wyposażyć w tunele. Stanowią one doskonałą kryjówkę i schronienie. Niektóre tunele wykonane są z szeleszczącego materiału, pobudzającego instynkt kota i zachęcającego do zabawy. Inne dodatkowo posiadają piłeczkę zawieszoną na gumce tuż przy wejściu do tunelu, co zapewnia dodatkową zabawę. Jeszcze inne modele są wyposażone w otwór na środku tunelu, stanowiący dodatkowe wejście, który równie dobrze sprawdza się jako miejsce do prowadzenia obserwacji.

7. DRAPAK DLA KOTA

W strefie zabawy nie może zabraknąć drapaka. Jest to element niewątpliwie konieczny w każdej kociej wyprawce. Drapanie jest naturalnym odruchem i nie da się go oduczyć. Dlatego naprzeciw kocim potrzebom drapania wychodzą drapaki. Zapewniając kotu odpowiednie miejsce do zaspokajania tego naturalnego odruchu, można uniknąć niszczenia przez niego mebli.

Najbardziej popularną i niedrogą formą drapaka jest słupek owinięty sznurkiem sizalowym i przymocowany do stabilnej podstawy. Drugim często występującym rodzajem jest drapak płaski. Można położyć go na podłodze lub zawiesić na ścianie. Jest to bardzo dobre rozwiązanie w sytuacji, gdy właściciel nie dysponuje zbyt dużą ilością wolnego miejsca w swoim mieszkaniu. Modele bardziej rozbudowane są wielopoziomowe, urozmaicone drabinkami, budkami i wiszącymi zabawkami. Dodatkowo zapewniają kotu możliwość wspinania się i skakania. Są również dobrym punktem obserwacyjnym, a w razie zmęczenia kociak może się nawet zdrzemnąć na jednym z podestów czy w budce.

8. TRANSPORTER

Występuje w wielu wersjach, może być plastikowy, wiklinowy lub w formie torby z materiału. Jest niezbędny do przewożenia kociaka w samochodzie czy innym środku transportu. Najlepiej w każdej sytuacji sprawdza się transporter plastikowy. Jest lekki, łatwy w czyszczeniu i funkcjonalny. Oprócz wygodnych drzwiczek często ma opcję ściągania górnej części, co ułatwia wkładanie i wyjmowanie z niego kociaka. Są również modele z paskiem na ramię, dzięki czemu właściciel ma większy komfort podczas przenoszenia kociaka. Niektóre transportery są dostosowane do zapinania ich pasami, co dodatkowo zwiększa jego bezpieczeństwo podczas jazdy. Przewożenie zwierzęcia w transporterze zapewnia komfort i bezpieczeństwo, nie tylko jemu, ale również jego właścicielowi.

9. NOŻYCZKI DO OBCINANIA PAZURÓW U KOTA

Jeśli kot nie wychodzi z domu, w wyprawce przydatne mogą okazać się nożyczki do obcinania pazurów. Najlepiej wybrać takie, których ostrza dostosowane są do kształtu kociego pazura, co gwarantuje bezbolesne i precyzyjne ich skrócenie. Dodatkowo antypoślizgowa powłoka i ergonomiczny profil gwarantuje pewny chwyt i precyzję. Delikatne przycięcie ostrych końcówek pazurów, pozwoli na uniknięcie przypadkowych zadrapań i dodatkowo ochroni meble przed zniszczeniem. Decydując się na zabieg skrócenia pazurów, należy to robić bardzo uważnie, by nie uszkodzić nerwu. Należy ograniczyć się do obcięcia samych ostrych końcówek, a najlepiej zwrócić się do weterynarza, który dokładnie i profesjonalnie doradzi, w jaki sposób przeprowadzać ten zabieg, by nie zrobić zwierzakowi krzywdy. W przypadku kotów, które wychodzą na zewnątrz, należy zrezygnować ze skracania pazurów. Muszą one pozostać ostre, by kot mógł się bronić w razie ataku napastnika lub zwinnie i szybko wspiąć się na drzewo w razie zagrożenia.

10. SZCZOTKA, FURMINATOR

Szczotka od wyczesywania sierści to podstawowy element do zabiegów pielęgnacyjnych. Już od początku należy kociaka przyzwyczajać do szczotkowania, by móc robić to regularnie i bezproblemowo. Do podstawowej pielęgnacji kociej sierści przyda się szczotka kauczukowa, która skutecznie wyciąga martwe włosie, a przy okazji wygładza sierść i nadaje jej połysk. Szczotka kauczukowa marki Zolux posiada antypoślizgową rączkę o ergonomicznym kształcie, dzięki czemu korzystanie z niej jest łatwe i komfortowe. Materiał, z którego jest wykonana, bez trudu można utrzymać w czystości, myjąc szczotkę wodą z mydłem, najlepiej po każdym użyciu.

W przypadku kotów o dłuższej sierści przydatne może okazać się również zgrzebło, które dobrze radzi sobie z rozczesywaniem kołtunów.

W pielęgnacji sierści doskonale sprawdza się Furminator. Jest to specjalistyczne narzędzie do wyczesywania podszerstka. Jego używanie ogranicza linienie do 99%, a ponadto ogranicza tworzenie się kul włosowych. Dla najlepszych efektów Furminator należy stosować regularnie, 1-2 razy w tygodniu przez 10-20 minut. Furminator jest wykonany z materiału wysokiej jakości – stali nierdzewnej i został zaprojektowany tak, by nie kaleczyć skory i nie uszkadzać włosa, a jedynie skutecznie usuwać luźny podszerstek. Furminator występuje w dwóch rozmiarach – odpowiednim dla ras małych oraz ras średnich i dużych.

11. OBROŻA

Zakładając, że kociak będzie wyprowadzany, należy zakupić obrożę. Pierwsza obroża powinna być mniejsza, odpowiednio zaprojektowana z myślą o kociętach. Na spacery lepiej od obroży sprawdzą się szelki. Są dla kociaka wygodniejsze i zminimalizują ryzyko wysunięcia się z nich i ucieczki. Wybierając obrożę dla kota, należy zwrócić uwagę, by nie był do niej przyczepiony dzwoneczek. Jednym z głównych powodów, dla których należy się wystrzegać dzwoneczka, jest koci słuch. Niezwykle wrażliwy zmysł, ponad dwukrotnie bardziej czuły niż u ludzi. Skoro dla człowieka bez przerwy dzwoniący przy uchu dzwoneczek jest drażniący, dla kota dźwięk ten jest dwuipółkrotnie głośniejszy i bardziej irytujący. A jak wiadomo, koty to zwierzęta, które cenią spokój i ciszę.

Szanując zatem ich naturę, należy wystrzegać się dzwoneczków przy obroży, ponieważ wysokie i głośne dźwięki wywołują u kota strach, a nawet ból. Przy długotrwałym narażeniu na hałas jakość słuchu mruczka niewątpliwie się pogorszy. Ponadto życie w ciągłym stresie wywołanym ciągłym dzwonieniem podczas wykonywania każdej nawet najprostszej czynności, nawet snu, może mieć negatywny wpływ na zachowanie kota. Może on stać się na przykład agresywny. Zaburzenia behawioralne są prostą drogą do następstw w postaci problemów zdrowotnych. Jeśli akurat wybrany przez właściciela model obroży jest wyposażony w dzwoneczek, najprościej będzie go po prostu odpiąć. W przypadku kotów niewychodzących noszenie obroży w domu jest niepotrzebne i niewskazane.

Teraz już wiesz, co warto kupić, by dobrze przygotować się na przybycie nowego członka rodziny. Zapewnienie mu wyprawki, która zaspokaja jego podstawowe potrzeby, jest gwarancją szczęśliwego i spełnionego życia mruczka w nowej rodzinie. A znajomość zasad podziału kociego terytorium i zorganizowanie przestrzeni życiowej z ich uwzględnieniem dodatkowo zwiększa komfort bytu. Teraz czas na udane zakupy, a później pozostaje już tylko czekać z niecierpliwością na przybycie pupila.