Żwirek silikonowy 

Żwirki silikonowe dla kota wcale nie są wykonane z silikonu. Określenie „żwirek silikonowy” jest w rzeczywistości stosowane błędnie. Jest jednak stale używane przez właścicieli kotów i przez sklepy zoologiczne, więc w dalszej części artykułu będziemy je stosować. Z czego zatem produkowane są żwirki silikonowe, jeśli nie z silikonu. Otóż powstają na bazie żelu krzemionkowego – silikażelu (silikatu), więc poprawna nazwa tego typu produktów powinna brzmieć „żwirek krzemionkowy” lub „żwirek silikatowy”.

Żel krzemionkowy to granulowata i porowata forma ditlenku krzemu, która powstaje syntetycznie z krzemianu sodu. Jest to naturalnie występujący minerał poddany oczyszczaniu i przetworzeniu do postaci granulatu. Żel krzemionkowy nie ma zapachu i jest nietoksyczny. Charakteryzuje się natomiast niezwykłą chłonnością wilgoci oraz cieczy.

Kryształki żwirku silikonowego wyglądają jak drobne, szklane cząsteczki, które w dotyku przypominają zwykły plastik. Granulki żwirku są porowate, czyli posiadają szereg kanalików, których nie jesteśmy w stanie dojrzeć, a które to absorbują ciecz. Cząsteczki te nie zbrylają się i nie rozpadają przy kontakcie z wilgocią. Dzięki niezwykle porowatej strukturze są w stanie wchłonąć nawet więcej cieczy nie ich własna masa. Koci mocz, zamknięty w porowatych granulkach żwirku, z czasem z nich odparowywuje, więc ściółkę możemy używać dość długi czas bez wymiany.

Charakterystyczną cechą żwirków silikonowych jest to, że są to żwirki niezbrylające się. Oznacza to, że ich kryształki  nie sklejają się pod wpływem cieczy. Silikonowe granulki nie rozpadają się na mniejsze cząsteczki tak jak jest to w przypadku niektórych żwirków drewnianych. Wprawdzie pojawiają się już w niektórych sklepach wersje zbrylające się, jednak jest to jeszcze bardzo znikomy procent wszystkich ściółek silikonowych. 

Zalety żwirków silikonowych 

Zaletą żwirków tego typu jest to, że nie wymagają wymiany za każdym razem, gdy kot odda mocz. Granulki żwirku, pochłaniają wilgoć do wewnątrz całą swoją powierzchnią, pozostając suchymi po zewnętrznej stronie. Z kuwety, która zawiera ściółkę silikonową usuwamy jedynie stałe kocie odchody. Silikonowe żwirki równie dobrze pochłaniają brzydkie zapachy. Zwolennicy tego typu ściółki, chwalą ją za wygodę w użytkowaniu i jej praktycznie bezobsługowy charakter. 

Dość dużym plusem jest też nieduża waga tego typu ściółek. Ich lekkość znacznie ułatwia transport, jeśli zaopatrujemy się w sklepie stacjonarnym.

Wady żwirków silikonowych     

Podstawową wadą silikonowych ściółek jest to, że po pewnym czasie pod wpływem moczu, zmieniają one kolor na żółty i zaczynają wyglądać nieestetycznie. Dodatkowym minusem jest to, że ich skuteczność i wydajność spada, w momencie, gdy zastosujemy je w kuwetach zamkniętych. Mamy wtedy do czynienia w ograniczeniem parowania, więc koci mocz może zalegać w granulkach żwirku, co powoduje, że szybciej zaczyna wydzielać brzydki zapach i staje się żółty. W konsekwencji jesteśmy zmuszeni do częstszej wymiany żwirku na nowy. 

Innym minusem, na który warto zwrócić uwagę, jest to, że żwirek ten jest gorzej akceptowany przez koty niż chociażby bentonitowy czy drewniany. Problem może wystąpić szczególnie wtedy, gdy przechodzimy na produkty silikonowe, a kot do tej pory korzystał z bentonitu lub ściółki drewnianej .

Żwirek silikonowy dla kota może być trudny do zaakceptowania również przez kocięta. W ich przypadku problemem mogą być szeleszczące w specyficzny sposób, twarde i nienaturalne w dotyku granulki silikatowe.    

Wspomniana wcześniej lekkości granulek może być jednocześnie ich wadą, gdyż mogą przyklejać się do kocich łapek i być roznoszone poza kuwetę. Dzieje się tak szczególnie w przypadku bardzo drobnych żwirków silikonowych. Jako wadę możemy zaliczyć również niezbyt przyjemny, szeleszczący dźwięk, który powstaje, gdy kot wchodzi do kuwety. Sztuczność struktury granulek, może powodować, że żwirek nie będzie łatwo akceptowany przez niektóre koty. 

Wydajność żwirków silikonowych 

Wydajność żwirków silikonowych jest raczej na wysokim poziomie, chociaż może się różnić w zależności od producenta. Najczęściej na etykiecie poszczególnych produktów znajdziemy informację, że jedno opakowanie starcza na miesiąc użytkowania przez jednego kota. W rzeczywistości okres ten waha się w granicach od 2 do 3 tygodni. Zwykle po takim należy wysypać zużyty żwirek, wyczyścić dokładnie kuwetę i wsypać do niej świeżą ściółkę. 

Sygnałem do wymiany żwirku będzie dla nas to, że zaczyna brzydko pachnieć i jego barwa na całej powierzchni zmienia się na żółtawą. Warto dodać, że silikonowe granulki w kuwecie warto, co kilka dni przegrabić łopatką. Wtedy mocz znacznie lepiej odparowywuje, a żwirek jest napowietrzony, co pozwoli wydłużyć okres użytkowania silikonowej ściółki.

Czy możemy wyrzucać żwirek silikonowy dla kota prosto do toalety? 

Odpowiedź na to pytanie w znacznej większości przypadków brzmi, tak. Obecnie większość żwirków silikonowych dla kotów dostępnych na rynku to produkty naturalne, antybakteryjne, przyjazne środowisku i nietoksyczne. Oznacza to, że część z nich nadaje się, do usuwania drogą sanitarną, czyli bez żadnych obaw o środowisko czy rury kanalizacyjne można je spuszczać w toalecie. Zanim to zrobimy, warto zapoznać się w etykietą na opakowaniu i upewnić się czy zakupiony przez nas produkt taki właśnie jest. 

Najpopularniejszymi żwirkami silikonowymi jest Super Benek Cristal.

Więcej na temat żwirków oraz ich rodzajów, wad i zalet poszczególnych wariantów można dowiedzieć się z artykuły na temat kocich żwirków.